Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Το δράμα είχε τις ρίζες του στις τελετές του Διονύσου, οι οποίες εκφράστηκαν περισσότερο από τα λαϊκά στρώματα. Γύρω από το βωμό του Διονύσου, ερμηνεύονταν, από ένα Χορό πενήντα ανδρών, ο διθύραμβος. Ο διθύραμβος ήταν ένας ομοφωνικός ύμνος που πραγματεύονταν τη ζωή και τη λατρεία του Διονύσου. Τον 7ο αιώνα ο ποιητής Αρίωνας συνέθεσε διθυράμβους. Ο Διθύραμβος διαδόθηκε σε όλη την Αττική με γιορτές πάνδημες και επίσημες. Δημιουργήθηκαν τότε οι πρώτοι θίασοι με τους εθελοντές οι οποίοι με την χρήση της τρυγίας (κατακάθι του μούστου) μεταμφιέζονταν σε τράγους και χόρευαν τραγουδώντας το Διθύραμβο, που υμνούσε την ζωή και τους θριάμβους του Διονύσου. Το δράμα εξελίχθηκε από τον λατρευτικό χώρο στον θεατρικό χώρο χάρη στην έμπνευση του Θέσπη στα μέσα του 6ου αιώνα. Φορώντας ένα προσωπείο, βγήκε από τον Χορό και αντί να τραγουδά, άρχισε να απαγγέλλει, να αποκρίνεται με επαναλαμβανόμενο ρυθμό. Ο Θέσπης εισήγαγε τον πρώτο υποκριτή(αυτός που αποκρίνεται, αυτός που απαντά), πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν υπήρχε υποκριτής οι τελετές θα περιείχαν μόνο τραγούδι και χορό και όχι απόκριση. Επομένως η τραγωδία δεν θα είχε γεννηθεί. Ο υποκριτής αποκόβεται από το σύνολο του Χορού και παίρνοντας τη μορφή θεού ή ήρωα, ανοίγει διάλογο με το Χορό. Ο Θέσπης δημιούργησε τον πρώτο περιοδεύων θίασο του κόσμου γνωστό με την ονομασία "Άρμα του Θέσπιδος": με ένα κάρο, το πίσω μέρος και το πάτωμα του οποίου μπορούσε να μετατρέπεται σε αυτοσχέδια σκηνή, κουβαλούσε τις αποσκευές και τον θίασο. Μετά το Θέσπη αναφέρεται ο μαθητής του Χοιρίλος ο Αθηναίος, ο οποίος τελειοποιώντας τα προσωπεία εισήγαγε τη λαμπρή εμφάνιση των υποκριτών στη σκηνή. Η προσφορά του Πρατίνα του Φλειούσιου ήταν ανεκτίμητη. Υπήρξε ο εφευρέτης του σατυρικού δράματος, μία ανακάλυψη που βοήθησε στην εξέλιξη του δράματος και επηρέασε βαθύτατα την τραγωδία.Ένας άλλος μαθητής του Θέσπη, ο οποίος διακρίθηκε για την προσφορά του ήταν ο Φρύνιχος. Στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν γυναίκες ηθοποιοί αλλά τους γυναικείους ρόλους τους υποδύονταν άντρες μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες. Ο Φρύνιχος ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τα γυναικεία πρόσωπα. Επίσης υπήρξε πρωτοπόρος και στα θέματα των τραγωδιών. Είχαν ως βάση τα σύγχρονα ιστορικά γεγονότα ενώ όπως γνωρίζουμε μέχρι τώρα, τα θέματα ήταν παρμένα από την μυθολογία ιδίως από τους τρεις μυθικούς κύκλους (Θηβαϊκός, Αργοναυτικός και Τρωικός). Μόνο ορισμένοι τίτλοι έργων και κάποια ελλιπή αποσπάσματα κειμένων έχουν διασωθεί από τους παραπάνω. Η πιο αξιόπιστη ιστορία του ελληνικού δράματος ξεκινά με τον Αισχύλο, για να ακολουθήσει ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Κρατίνος, ο Εύπολις, ο Μάγνης, ο Χιονίδης, ο Πυθόνικος, ο Τιμοκλής.
ΘΩΜΑΣ ΛΙΩΛΙΟΣ - ΕΛΕΝΗ ΝΤΕΤΣΙΚΑ